Aktualności

Ministrowie finansów 27 państw Unii Europejskiej zgodzili się na przyjęcie projektu dyrektywy, która ma ułatwić rozliczanie bądź zwrot podatku u źródła od wypłacanych za granicę dywidend i odsetek z tytułu akcji i obligacji znajdujących się w publicznym obrocie.

Jest już jasne, że płacy minimalnej na 2025 r. nie będzie trzeba podnosić o dwie trzecie wskaźnika prognozowanego wzrostu PKB. W związku z tym będzie ona musiała wynieść co najmniej 4510,90 zł, a stawka godzinowa dla zleceń co najmniej 29,50 zł (o czym informowaliśmy w DGP jako pierwsi: „Ponad 4500 zł może wynieść płaca minimalna w 2025 r.” – DGP nr 87/2024).

Nasz były pracownik wystąpił do sądu o zadośćuczynienie w związku ze szkodą spowodowaną wypadkiem przy pracy, w wyniku którego doznał uszkodzenia ręki. Zdarzenie miało miejsce 15 stycznia 2021 r., a pracownik dopiero po roku (w 2022 r.) zgłosił roszczenie o odszkodowanie z ZUS. Czy w tej sytuacji pracodawca może jeszcze ponosić odpowiedzialność za cierpienie fizyczne i psychiczne, którego pracownik rzekomo doznał? Czy doszło w tej sprawie do przedawnienia, skoro postępowanie przed ZUS zakończyło się w 2022 r.?

Rok temu unijny trybunał orzekł, że fiskus nie może odmówić prawa do odliczenia VAT z tego tylko powodu, że dana czynność była nieważna w świetle prawa krajowego (polskiego). Ale kto liczy na uchylenie ostatecznej decyzji skarbówki lub prawomocnego wyroku sądu, może się srodze zawieść.

Jeden z naszych pracowników wystąpił z żądaniem wypłaty wynagrodzenia za nadgodziny. W związku ze specyfiką pracy rzeczywiście często pracował po godzinach. Wypłaciłem mu dodatkowe wynagrodzenie, ale pracownik twierdzi, że nie uwzględniłem kilkudziesięciu godzin. Problem w tym, że nikt nie prowadził ewidencji czasu pracy. Pracownik twierdzi, że ma świadków, którzy potwierdzą, jak długo codziennie pracował. Czy ich zeznania będą dla sądu wystarczającą podstawą do uwzględnienia żądań pracownika?

Chodzi o stanowiska pracy wyposażone w monitory ekranowe. Chociaż rozporządzenie w tej sprawie zmieniło się pół roku temu, to okres przejściowy, który trwał do tej pory, miał pozwolić pracodawcom na spełnienie nowych wymogów.

Gazeta Podatkowa nr 31 (2114) z dnia 15.04.2024 r., autor: Dorota Wyderska
W ubezpieczeniu wypadkowym obowiązuje rok składkowy, na okres którego każdy płatnik ma ustaloną stopę procentową składki wypadkowej w określonej wysokości. Rok składkowy trwa od 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do 31 marca następnego roku. Niektórym płatnikom wysokość stopy procentowej tej składki ustali ZUS. Pozostali płatnicy są zobowiązani ustalić ją samodzielnie.
(czytaj wiecej - https://gofin.pl/skladki-zasilki-emerytury/)

Gazeta Podatkowa nr 31 (2114) z dnia 15.04.2024 r., autor: Honorata Urbaniak
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem zasadniczo stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Ustawodawca zastrzegł jednak, że podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju, nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy.
(czytaj wiecej - https://gofin.pl/skladki-zasilki-emerytury/)

Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 6 (600) z dnia 10.03.2024 r.
Składkę na Fundusz Pracy opłaca za siebie przedsiębiorca objęty obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalno-rentowymi, który nie osiągnął wieku wynoszącego co najmniej 55 lat - kobieta i co najmniej 60 lat - mężczyzna. Ponadto jest ona należna od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę.
(czytaj wiecej - https://gofin.pl/skladki-zasilki-emerytury/)